Her sokak arasında büyümeyi bekleyen bir çocuk vardır… Kuyudibi çocukları, onlar gibi değildi.
Birbirlerinden başka tutunacak şeyi olmayan, dört küçük çocuktu onlar. Dört arkadaş. Dört kardeşten öte. Büyümeleri yıllar sürecek sandılar. Oysa bazı çocuklar tek bir günde büyür.
Onlar basit, masum, tek bir hata yaptılar. Ve çocukluklarına veda ettiler. O günden sonra bir söz verdiler birbirlerine. “bize ne olduğunu kimse bilmeyecek.” bilmedi de. Sustular. Ve dağıldılar şehrin dört biryanına.
20 yıl sonra, içlerinden biri bozdu sözünü. Ve hepsini bir araya topladı. Başladığı işi bitirmeleri için…
Şimdi, her biri bambaşka bir insan.
Biri şerif. Küçük çetenin beyni. Şimdi başarılı, parlak bir kanun adamı. Ecevit
Biri sarı. Dünün hep biraz hasta çocuğu. Bugün mahallenin bıçkını, façalı delikanlısı. Bilal
Biri ıska. Herkesin neşesi. Ve hiç büyümemiş, kocaman kalpli bir çocukadam. İbo